3. Η επιδίωξη ανακατασκευής μιας ταυτότητας: Συσχετίζοντας την επιληψία με την ευφυΐα

Η επιδίωξη ανακατασκευής μιας ταυτότητας: Συσχετίζοντας την επιληψία με την ευφυΐα


Μια αντίστοιχη προσπάθεια ενάντια στο υπερφυσικό μειονεκτικό μοντέλο του δαιμονισμού ,πέρα από την προσπάθεια του ορθολογισμού , είναι η συσχέτιση της επιληψίας με άτομα με κοινωνικό κύρος. Και επειδή η ιστορία γράφτηκε από άντρες και αυτοί είχαν κοινωνικό κύρος , γίνεται συσχέτιση με μεγάλους άντρες της ιστορίας που είχαν επιληψία . Για παράδειγμα μία γυναίκα με επιληψία αναφέρει:
Ο επιληπτικός είναι ένας φυσιολογικότατος άνθρωπος και δεν θα διέφερε σε τίποτα από σένα αν δεν έπεφτε στα πατώματα που και που. Ενδεικτικά σου αναφέρω μερικούς διάσημους επιληπτικούς :Βίνσεντ Βαν Γκόγκ, Ιούλιος Καίσαρας, Ντοστογιέφσκυ, Ηρακλής, Ναπολέων, Άλφρεντ Νόμπελ, Λόρδος Μπάιρον, Μέγας Αλέξανδρος, Ιωάννα της Λοραίνης, Μολιέρος, Λένιν, Σωκράτης…[1]
Όμως αυτή η προσπάθεια για μυθοποίηση και σύνδεση της επιληψίας με την ευφυΐα ,τη δημιουργικότητα και τις ηγετικές ικανότητες, μπορεί να βρει βάση μόνο ως υποστήριξη της πρότασης, ότι η επιληψία μπορεί να συναντάτε σε άτομα με διαφορετικές νοητικές δυνατότητες, από ευφυή μέχρι άτομα με νοητική υστέρηση. Ο Jerome Engel, θεωρεί πως δεν υπάρχουν δεδομένα που να υποστηρίζουν ότι είτε οι επιληπτικές κρίσεις , είτε η προδιάθεση για επιληψία να είναι ικανή να δημιουργήσει εξαιρετικά ταλέντα . [2] Αλλά μάλλον η τυχαία συνύπαρξη της επιληψίας και μεγαλοφυΐας δείχνει την πιθανότητα ότι μια κοινή διαταραχή, κατά καιρούς θα επηρεάσει και άτομα με ασυνήθιστες δυνατότητες.
Οι απόψεις ωστόσο διίστανται. Ο νευροψυχολόγος Dr. Paul Spiers, αναφέρει πως μερικές φορές, το ίδιο πράγμα που προκαλεί επιληψία, έχει και ως αποτέλεσμα τη χαρισματικότητα. Αν τραυματίσεις μια εγκεφαλική περιοχή ,αρκετά νωρίς στη ζωή σου , η αντίστοιχη περιοχή στην άλλη πλευρά έχει τη ευκαιρία να υπεραναπτυχθεί. [3] Η Eve LaPlanteστο βιβλίο της Seized αναφέρει ότι η μη φυσιολογική εγκεφαλική λειτουργία στην επιληψία κροταφικού λοβού διαδραματίζει κάποιο ρόλο στην δημιουργική σκέψη και στη δημιουργία τέχνης .[4] Επίσης ο ψυχίατρος Dr. David Bear, θεωρεί και αυτός ότι η μη φυσιολογική εγκεφαλική λειτουργία επιληψίας στον κροταφικό λοβό μπορεί να επηρεάσει τη δημιουργικότητα, ενώνοντας την ευαισθησία, την ενόραση και τη διαρκή κριτική προσοχή για την αναζήτηση της οντότητας που ονομάζουμε αλήθεια ή ομορφιά. [5]

Φυσικά η επιληψία - αν και όχι με τον τρόπο που ίσως υποστηρίζεται πιο πάνω - επηρέασε τη ζωή αυτών των ατόμων και κατεπέκταση και τα έργα τους. Για παράδειγμα υποστηρίχθηκε ότι η επιληψία έδωσε το βίωμα ,στην τεχνοτροπία των πινάκων του Vincent van Gogh . Ο Van Gogh χαρακτήρισε την κρίση του ως εσωτερική καταιγίδα. Παρουσίαζε παραισθήσεις , απρόκλητα αισθήματα θυμού, σύγχυση και φόβο, και πλημμύρα πρώιμων αναμνήσεων που τον αναστάτωναν λόγω του ότι ήταν πέραν του ελέγχου του. Ο Van Gogh είχε επίσης διακοπτόμενες κρίσεις (convulsive seizures). Ένας εργαζόμενος του νοσοκομείου παρευρισκόταν σε μια από αυτές , κατά τη διάρκεια της οποίας ο Van Gogh εξακολουθούσε να ζωγραφίζει. Την περίοδο με τις πιο βασανιστικές του κρίσεις, δημιούργησε τους πίνακες, A Starry Night, και το διάσημο Crows in the Wheatfields.[6]
Ο van Gogh και η επιληψία Ο Soren Kierkegaard , ο Δανός φιλόσοφος και θρησκευτικός διανοητής ,ο οποίος θεωρείται πατέρας του υπαρξισμού , προσπάθησε πάρα πολύ να κρατήσει την επιληψία του μυστικό.[7]
Η επιληψία είναι κεντρική πηγή θεμάτων ,προσωπικοτήτων και γεγονότων στα βιβλία του Fyodor Dostoevsky (ο οποίος είχε επιληψία). Τριάντα περίπου χαρακτήρες του, είχαν επιληψία. Επίσης στα κείμενα του Charles Dickens, πολλοί από τους ήρωες είχαν επιληψία .[8] Ο Lewis Carroll,στις ιστορίες του, Alice's Adventures in Wonderland και Through the Looking-Glass, πιθανότατα αναφερόταν (με την πτώση σε μια τρύπα, ή την αίσθηση της Αλίκης να σμικρύνουν ή να μεγεθύνονται πράγματα γύρω της είτε και η ίδια) στις δικές του εμπειρίες από τις κρίσεις κροταφικού λοβού.[9]
Ωστόσο , η προσπάθεια σύνδεσης της επιληψίας με την ευφυΐα , ιστορικά, βασίζεται σε υποθέσεις και συχνές αντιφάσεις και διαφωνίες, ειδικότερα όταν τα άτομα έζησαν πολύ παλιά ,όπως ο Σωκράτης ή ήταν μύθοι όπως ο Ηρακλής.
Ο Αριστοτέλης φαίνεται να είναι ο πρώτος που σύνδεσε την επιληψία με την ευφυΐα .Στον κατάλογο των επιφανών τότε επιληπτικών βρισκόταν και ο Σωκράτης. [10] Πιθανολογείτε, σε διάγνωση που έγινε 2,400 χρόνια μετά , βάση κειμενικών τεκμηρίων, πως ο Σωκράτης, βίωνε από την παιδική του ηλικία, περιοδικά σύνθετες και απλές κρίσεις έχοντας, επιληψία κροταφικού λοβού. [11] Θεωρείται ότι ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν επιληπτικός, φέρεται ότι ο Καμβύσης ο βασιλιάς της Περσίας ήταν επιληπτικός,[12] αλλά και ο Μέγας Αλέξανδρος.[13]

Η ιστορία έδειξε ότι σπουδαίοι άνθρωποι όπως πολιτικοί , μουσικοί (Παγκανίνι), συγγραφείς (Μπάιρον, Ντοστογιέφσκι), ερευνητές (Νόμπελ), ζωγράφοι(Βαν Γκονγκ), φιλόσοφοι (Σωκράτης) και πολλοί άλλοι διακρίθηκαν παρά το γεγονός ότι έπασχαν από επιληψία.[14]
Ο Hughes J. R., αναφέρει πως πολλοί ομιλητές για την επιληψία, (για να έχουν την προσοχή του κοινού τους), αρχίζουν με την παρουσίαση μιας μεγάλης λίστας από διάσημα άτομα, λέγοντας πως είχαν επιληψία. Ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις υπήρξαν λανθασμένες διαγνώσεις και συγκεκριμένα αναφέρει σαράντα τρείς.
Για παράδειγμα ο Πυθαγόρας και ο Αριστοτέλης δεν είχαν κρίσεις ενώ ο Τσαϊκόφσκι είχε κρίσεις πριν από το θάνατό του, από δηλητηρίαση ή χολέρα. Τα πιο κοινά συμπτώματα που οδήγησαν σε λανθασμένη διάγνωση ήταν ψυχογενείς κρίσεις (όπως ο λόρδος Βύρωνας) ή άγχους(όπως ο Τολστόι) (11), κρίσεις από στέρηση αλκοόλ (όπως ο Πόε) (5) και πόνο (3).[15]
Συχνά οι ομάδες ατόμων, σύνδεσμοι, μέσα από την πολιτική της ταυτότητας για ανακατασκευή της και διεκδίκηση δικαιωμάτων (όπως και στην περίπτωση της ταυτότητας της δυσλεξίας) υιοθετούν αυτές τις ιστορικές αναφορές και τη συσχέτιση με την ευφυΐα, ως ενδυνάμωση του status της συγκεκριμένης ταυτότητας στην κοινωνία αλλά και ενδυνάμωση έμμεσα αλλά και άμεσα των ίδιων των ατόμων. [16] Ο Steven C. Schachter με λύπη του επισημαίνει πως δεν γνωρίζει να αναφέρει διασημότητες, της συγχρονίας μας, που έχουν επιληψία. Θεωρεί ότι αυτή η γνώση θα έδινε στους πάσχοντες πρότυπα να τους εμπνέουν και ηγέτες που θα ανέδυαν την δημόσια συνείδηση και κατανόηση της πάθησής τους .[17] Ευτυχώς, αναφέρει, έχουμε ιστορικά καταγεγραμμένα πάρα πολλούς ανθρώπους με ασυνήθιστα επιτεύγματα που πάσχουν από επιληψία, για να ενθαρρύνουν αλλά και να διαφωτίζουν τον κόσμο.






[1] nemertes http://nemertes.wordpress.com, Ιούλιος 21, 2007
[2] Professor of Neurology at the University of California School of Medicine and author of the book Seizures and Epilepsy.στο Steven C. Schachter ,Τελευταία τροποποίηση 12/15/06, http://www.epilepsy.com/epilepsy/famous?print=true
[3] ό. π.
[4] Steven C. Schachter ,Τελευταία τροποποίηση 12/15/06, http://www.epilepsy.com/epilepsy/famous?print=true
[5] ό. π.
[6] Steven C. Schachter, Painters, Τελευταία τροποποίηση:12/15/06
http://www.epilepsy.com/epilepsy/famous_painters

[7] Steven C. Schachter,Religious Figures, Τελευταία τροποποίηση:12/15/06 http://www.epilepsy.com/epilepsy/famous_religious και Devinsky Or., Lai G., «Spirituality and Religion in Epilepsy»
Epilepsy & Behavior 12 (2008) 636–643, www.sciencedirect.com

Ο Hughes J. R αμφισβητεί ότι η έπασχε από επιληψία αλλά από αδυναμία. Hughes J. R., «Did all those famous people really have epilepsy? » Epilepsy & Behavior 6 (2005) 115–139, www.sciencedirect.com, σ.136

[8] Steven C. Schachter, Classical Writers with Epilepsy
http://www.epilepsy.com/epilepsy/famous_writers
Τελευταία τροποποίηση:12/28/06
[9] Steven C. Schachter, Classical Writers with Epilepsy
http://www.epilepsy.com/epilepsy/famous_writers
Τελευταία τροποποίηση:12/28/06
[10] Steven C. Schachter ,Τελευταία τροποποίηση 12/15/06, http://www.epilepsy.com/epilepsy/famous?print=true

[11] Muramoto ,O. , Englert ,W. G., ‘Socrates and Temporal Lobe Epilepsy: A Pathographic Diagnosis 2,400 Years Later’ , International League Against Epilepsy Blackwell Publishing, Inc.C_ 2006 Epilepsia, 47(3):652–654, 2006

[12] ο Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς, ο οποίος τη θεωρεί κληρονομική νόσο, γράφει "Και γάρ τινα εκ γενεής νούσον μεγάλην λέγεται έχειν ο Καμβύσης, την ιερήν ονομάζουσί τινες. από Στίγκα Α., Ανδρέου Ν., Λουκοπούλου Σ. ,κ.α. H επιληψία στα παιδιά κατά την αρχαιότητα ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ , Α' Nεογνολογικό Τμήμα Νoσoκoμείoυ Παίδων «Αγία Σoφία»Υποβλήθηκε: 1/7/2003http://www.iatrikionline.gr/
[13] Ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Καμβύσης, και ο Ηρακλής ήταν επιληπτικοί http://www.xronos.gr/detail.php?ID=37666 , ό.π , επίσης για τον Καίσαρα και Μέγα Αλέξανδρο στο Παιδική επιληψία. http://dipe.kav.sch.gr/8ssea/arthra/alla-epilhpsia.html όπως ανακτήθηκε στις 8 Νοεμ. 2007, αλλά και για τον Μ. Αλέξανδρο , Ιούλιο Καίσαρα, Ναπολέοντα στο Steven C. Schachter, World Leaders Τελευταία τροποποίηση:12/15/06 http://www.epilepsy.com/epilepsy/famous_leaders, Ωστόσο ο Ιούλιος Καίσαρας είχε επιληψία τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του.
[14] Παιδική επιληψία. http://dipe.kav.sch.gr/8ssea/arthra/alla-epilhpsia.html όπως ανακτήθηκε στις 8 Νοεμ. 2007
[15] Hughes J. R., «Did all those famous people really have epilepsy? » Epilepsy & Behavior 6 (2005) 115–139, www.sciencedirect.com,
[16] Εικόνα από τον σύνδεσμο Newfoundland and Labrador www.nfld.net/epilepsy/learnaboutepilepsy.html
[17] Steven C. Schachter, Contemporary Celebrities with Epilepsyhttp://www.epilepsy.com/epilepsy/famous_contemporary ,Τελευταία τροποποίηση:12/15/06