7.Συνοψίζοντας

7.Συνοψίζοντας

Η αφήγηση μιας ιστορικής συνέχειας στον ελληνικό πολιτισμό σχετικά με τις κοινωνικές αντιλήψεις για την επιληψία προσπαθεί να μελετήσει τη διαδικασία πολιτισμικής αλλαγής που συντελέστηκε βάση το πιο πάνω πολύ-παραγοντικό σχήμα:

Η διαδικασία πολιτισμικής αλλαγής ως προς τις κοινωνικές αντιλήψεις για την επιληψία, υπήρξε μια μακραίωνη, κυρίως ενδογενής διαδικασία. Στην περίπτωση της θρησκείας (παρά την εξωγενή επίδραση της νέας θρησκείας, του Χριστιανισμού) το μοντέλο ερμηνείας και συμβόλων διατηρεί τους θεούς τιμωρούς με επιληψία και τους θεούς θεραπευτές. Εξωγενής διαδικασία πολιτισμικής αλλαγής μπορεί να θεωρηθεί η επιρροή από τον Ευρωπαϊκό διαφωτισμό και επιστημονισμό.

Το κίνημα του Νεοελληνικού διαφωτισμού αλλά και η πρόσβαση στην εκπαίδευση σε διάφορες συγχρονίες σύμβαλε στην ορθολογική σκέψη και στη διάδοση της επιστημονικής γνώσης (και κατ’ επέκταση ιατρικής γνώσης) όπως και στην κατάλυση στερεοτύπων και προκαταλήψεων. Η ιατρική γνώση όπως και γενικότερα η επιστημονική γνώση διαχέεται εκλαϊκευμένη σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Ωστόσο η μεγαλύτερη συμβολή της ιατρικής γνώσης στην κοινωνική αποδοχή των ατόμων με επιληψία δεν ήταν η ερμηνεία της αλλά η ίαση των συμπτωμάτων της (με τη φαρμακοβιομηχανία).
Αν γνωρίζεις κάποιο με επιληψία αποτελεί θετικό παράγοντα αποδοχής των ατόμων με επιληψία όπως επίσης αν γνωρίζεις τι είναι η πάθηση. Τα μέσα επικοινωνίας ολοένα και αυξάνονται παρέχοντας τη δυνατότητα ενημέρωσης αλλά και επικοινωνίας (όπως η συμβολή του διαδικτύου στην ανάπτυξη ομάδων ταυτότητας με ψευδώνυμα).
Επίσης σε μια ανοικτή και δημοκρατική κοινωνία ισότιμης πρόσβασης, μπορεί να πολιτεύεται η ομάδα υπεράσπισης των ατόμων με τη συγκεκριμένη ταυτότητα για περισσότερα δικαιώματα αλλά και οι συμπολίτες τους να είναι πιο ανοικτοί για να τους στηρίξουν.
Όποιο και να είναι το κοινωνικό status της επιληψίας και οι κοινωνικές αντιλήψεις σε διάφορες συγχρονίες, εξαρτάται και από το κάθε άτομο αυτές οι κατασκευές της κοινωνίας στη συγχρονία του να μην αντιπροσωπεύουν μειονεκτική ταυτότητα. Το άτομο σε κάθε εποχή κατέχει τον νομιμοποιητικό ρόλο αλλά και τη δυνατότητα ανακατασκευής των δοσμένων συμβολικών δομών (όπως για παράδειγμα οι Ιπποκρατιστές, οι ατομικοί συντελεστές του Διαφωτισμού, άτομα με επιληψία που ασκούν πολιτική της ταυτότητας κ.α.).

Οι κοινωνίες χαρακτηρίζονται από την αναπηρία τους να αποδεχτούν το διαφορετικό. Αν το διαφορετικό, τρομακτικό, παράξενο, ανεξήγητο, έχει όνομα- είτε ονομάζεται σεληνιασμός, είτε ηράκλεια νόσος, είτε ιερά νόσος ή ιερά, είτε δαιμονισμός είτε επιληψία -έχει μια ταυτότητα, μπορεί να το διαχειριστεί. Το όνομα αποτελεί ταυτόχρονα και μια εξήγηση. Από την άλλη πλευρά, το όνομα αποσιωπάτε από ντροπή και το φόβο του στίγματος. Ανεξάρτητα από το όνομα και την ιστορία αυτής της ταυτότητας, τα άτομα με επιληψία έχουν το δικαίωμα να αντιμετωπίζονται ισάξια χωρίς προκαταλήψεις. Αυτό στηρίζεται από πολλές ομάδες πάλης για μια πιο περιεκτική/ανοικτή δημοκρατική κοινωνία ισότιμης πρόσβασης.